အလင္းႏွစ္ ၃၃

ေဆာင္းညက က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ

၀ိုးတိုး၀ါးတားပဲ ႏွင္းေတြက

အဆုပ္ လိုက္ အခဲ လိုက္..........။

ရင္ႏွင့္ရင္း၍ ရလာပါေသာ

ေၾကြလြင့္ ေျမခ ၀တ္မႈန္တစ္စက

စူးစူးရွရွ ထိကပါး ရိကပါး

အစားစား ေသာခံစားခ်က္မ်ားေပ်ာက္ရွ.......။

၀ုန္းကနဲျပိဳက်...........

တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လဲ ငွက္ဆိုတဲ့ေတးသြား

ခပ္ေရးေရးေလး ႏွဳတ္ခမ္းပါးေပၚျဖတ္ေျပး

အေတြးထဲမွာတင္ ေႏြးသြားေသးတယ္......။

ညကေတာ့ညပါပဲ  လကေတာ့ မဲ့....

အလင္းဆိုတာတစ္စက္မရွိ ေမွာင္အတိနဲ႕ဒီလမ္း

အခ်စ္ကိုထြန္းညွိ  ၀ိုးတ၀ါးအသိနဲ႕ခါး

သြားေလရာမွာ ခ်စ္သူအရိပ္မ်ား

ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကား လြမ္းတတ္ေသး၏......။

အခ်စ္မဲ့ေသာ အလင္းေပ်ာက္လမ္း

ထိကရုန္းပင္ကိုေပးေသာ အနမ္းအား

တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္၌

သာသာယာယာ ရုတ္သိမ္း

၃၃ ၾကိမ္ေျမာက္ ေသာ ေသမင္းကိုျငင္းလိုက္သည္.................။

{ေလတံခြန္}