လြမ္းျခင္း ရဲ႕ ေဆာင္းလယ္ပံုျပင္
ငါမွားတယ္ပဲထားပါေတာ့
ဘာစားစားနင္ေကၽြးတာေလာက္မျမိန္ေတာ့ဘူး
တစ္ခါကနင္ေျပာတဲ့ စကား
ငါ့နားမွာ ၾကားေနတုန္းပဲ
၀ါးတားတားနဲ႕ “သစၥာ”ဆိုတဲ့စကား
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလးပဲ ေနာက္ဆုတ္
ငါ နင့္ကိုခ်စ္လို႕ ေက်ာက္ရုပ္လို
တစ္ တစ္ တစ္ အမွတ္စဥ္ေရေနတာ မဟုတ္
နာရီသံကိုေရေနတာ........
နင္ နဲ႕ ေ၀းသြားတဲ့ မေန႕က နာရီေတြ
တစ္ တစ္ တစ္ နဲ႕ပဲ ေရရြတ္
မနက္ျဖန္ဆို ငါသြားေတာ့မယ္.......။
ေနုာက္ဆံုးတစ္ခုေတာ့ ေတာင္းဆိုမယ္
ငါ့ႏွလံုးသားကို အေခါင္းမသြင္းခင္မွာေတာ့
လက္ျပေပးပါဦး တမ္းတတဲ့ ၾကယ္ျဖဴေရ......
မသိမသာပဲ ထြက္ခြာသြားမွာပါ
ငါကေတာ့ အမွတ္တရေတြ တပံုတပင္ တူးေဖာ္ေနဦးမွာေပါ့
ဒီ Valentine ကိုေရာက္ရင္ မႏွစ္ကလို
ၾကယ္ ပ်ိဳးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
ငါေမွ်ာ္ဦးမယ္..............။
နင္သိလား..... ၾကယ္ျဖဴ
အဲ့ဒါကငါ့လြမ္းခ်င္းေလ...
နင္မရွိေတာ့တဲ့ မေကြးေဆာင္းက
မႏွစ္ကထက္ ပိုေအးသေယာင္ေယာင္ပဲ
နင္နဲ႕အတူ ေႏြးေထြးျခင္းေတြပါ လြင့္ကြယ္သြားျပီ
နင္ကေတာ့မသိဘူး
နင္မွမဟုတ္ ဘယ္သူမွမသိဘူး
ငါပဲသိတယ္..............
ဒါေၾကာင့္ ငါ ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ
နင့္ကို ထပ္ထပ္ လြမ္းဦးမယ္ဆိုတာ
နင္မယံုရင္ေတာင္ ငါက ပံုျပင္ေတြ ဆက္ေျပာဦးမွာ
နားေထာင္.................
လြမ္းျခင္းရဲ႕ ေဆာင္းလယ္ပံုျပင္...................။
{ေလတံခြန္}
Posts
No comments:
Post a Comment