ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မနက္ျဖန္မ်ားဟာ သူမျဖစ္လာေသာအခါ

အလြမ္းေျပေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
နင့္ဓါတ္ပံုေလးၾကည့္ရင္းနဲ႕ငါ
အတိတ္ေတြေပၚ

ခဏခဏ ျဖတ္ေလွ်ာက္မိတဲ့အခါ..........။
သူမရဲ႕ပါးျပင္ ရဲရဲေလးေပၚ
ကၽြန္ေတာ့္ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ
ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖူးတယ္........
သူမရဲ႕ ဆံပင္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြေပၚ
ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဖ၀ါးေတြ
ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖူးတယ္..........
သူမရဲ႕ ေမွးစက္ရာဟာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခြင္တို႕ျဖစ္ခဲ့သလို
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ နားခိုရာဟာ
သူမရဲ႕ ေပါင္တံ သြယ္သြယ္ေလးေတြေပၚမွာပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္.....။
သူမ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ၾကားက အကြာအေ၀းဟာ
မိုင္တိုင္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္မက ရွိေနေစဦးေတာ့
သူမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မနက္ျဖန္တိုင္းကို
အသက္သြင္းသူျဖစ္တယ္.......
ကၽြန္ေတာ့္ မနက္ျဖန္တိုင္းရဲ႕
အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္တယ္......
နီးစပ္မႈမရွိခဲ့ေပမယ့္
ရင္ဘက္ခ်င္းကပ္ခဲ့ဖူးတယ္.......
နီးေနေတာ့ လြမ္းတယ္
ေ၀းသြားျပန္ေတာ့ သတိရတယ္
အဲ့သည့္အတၱေတြအား
ငါ့အနားနင္ျပန္လာတဲ့တစ္ေန႕
ရိုရိုေသေသ သက္ေသျပပါ့မယ္ ကေလး..........။

{ေလတံခြန္}